Hoe je het ook wendt of keert, het fosfaatreductieplan gaat melkveehouders pijn doen. Maar of negeren van het plan nou een goede optie is? Een gemiddelde groeier die de boete voor lief neemt, krijgt bij een melkprijs van 34,5 cent pakweg 50.000 euro minder melkgeld.
‘Kies ik voor de melkgeldregeling of de GVE-regeling?’ Het is een dilemma dat momenteel door het hoofd van veel melkveehouders spookt. Beide maatregelen zijn ingrijpend, maar onvermijdelijk om de productie van fosfaat door de melkveehouderij in 2017 onder het fosfaatplafond te brengen.
Uit berekeningen van Countus accountants en adviseurs blijkt dat de GVE-regeling vrijwel altijd interessanter is dan de melkgeldregeling. Ook geeft deze regeling aanzienlijk meer fosfaatreductie.
Veehouders die het fosfaatreductieplan aan hun laars lappen, zullen duizenden euro’s aan melkgeld mislopen. Het boekhoudkantoor berekende dat een gemiddeld Countus-bedrijf, dat sinds 2 juli 2015 met 10 procent groeide, bij de GVE-regeling dan 52.000 euro melkgeld misloopt en bij de melkgeldregeling ruim 48.000 euro. Een grote groeier die niets wijzigt, kan zelfs 100.000 euro aan melkgeld verliezen.
‘Bonusmelken is interessant voor niet-groeiers’
Wil de gemiddelde groeier geen financiële schade lijden, dan zou hij jongvee en een paar laagproductieve koeien weg moeten doen.
Berekening
Countus maakte een berekening voor een melkveebedrijf met een melkproductie van 1,1 miljoen liter en 161 GVE’s in 2017. Het bedrijf moet terug naar een GVE-referentie van 140 in 2015.
Deze veehouder beperkt zijn schade als hij gefaseerd 8 melkkoeien (à 8.000 kilo melk per koe) afvoert én afscheid neemt van 16 pinken en 17 kalveren. Het levert hem een positieve saldomutatie op van 9.000 euro, door de combinatie van meer melkgeld en lagere voer- en mestafzetkosten.
‘Grotere groeiers kunnen hun financiële verlies beperken door vanaf de start van de regeling in te zetten op gefaseerde GVE-reductie’, aldus Countus.
Schade beperken
Het kantoor maakte ook een berekening voor een bedrijf met een melkproductie van 1,5 miljoen liter en 216 GVE’s in 2017. De GVE-referentie in 2015 ligt op 159. Negeert deze veehouder het fosfaatreductieplan, dan kost dit hem ruim 140.000 euro in de GVE-regeling en 100.000 euro in de melkgeldregeling.
De veehouder kan ervoor kiezen om de schade te beperken en het aantal GVE’s snel te reduceren. In dit rekenvoorbeeld heeft Countus ervoor gekozen om terug te gaan naar 180 GVE’s (een reductie van 20 procent). Door 34 melkkoeien, 10 pinken en 13 kalveren af te voeren wordt de financiële schade beperkt tot 23.000 euro in de GVE-regeling.
‘Deze bedrijven doen er goed aan om in hun liquiditeitsplanning rekening te houden met het aantal fosfaatrechten dat ze in 2018 nodig hebben’, aldus Countus. ‘In dit rekenvoorbeeld zal het bedrijf in 2018 kampen met een tekort van 580 fosfaatrechten.’
Maximaliseren
Een melkveehouder die sinds 2 juli 2015 helemaal niet is gegroeid, kan volgens Countus het beste zijn bonus maximaliseren. Bij dit bonusmelken stoot de veehouder jongvee en enkele koeien af tot 10 procent beneden de GVE-referentie.
Een melkveehouder die in 2017 een melkproductie van 558.000 zou halen, kan er bijvoorbeeld voor kiezen om in plaats van 7 stuks jongvee naar 5 stuks jongvee per 10 koeien te gaan. Hij kan 3 melkkoeien, 8 pinken en 8 kalveren afstoten. Bij een melkgiftdaling van 23.000 liter melk levert dat bij de GVE-regeling een bonus van 9.262 euro op. In combinatie met lagere voerkosten en de omzet uit een kleinere melkplas blijft er ruim 8.000 euro over.
Een andere optie is om meer melk te produceren. Dit kan door een deel van het jongvee om te wisselen voor melkkoeien. In dit voorbeeld worden 6 pinken en 8 kalveren verwisseld voor 5 extra melkkoeien. Dit leidt tot een melkproductiestijging van 26.000 liter melk in 2017. Deze optie leidt tot een saldoverhoging van 7.000 euro. ‘Je ziet uiteindelijk dat bonusmelken 1.000 euro meer oplevert.’
Uit